"Samobójstwo Europy" Chwalby


"Samobójstwo Europy" Andrzeja Chwalby zachęca tytułem. Bezsprzecznie, czytelnik chce się dowiedzieć o powodach targnięcia się Europy na własne życie i o jego skutkach. Napisana z epickim rozmachem i pełna ciekawostek książka celuje w czytelnika zainteresowanego historią, ale nie historyka. Od książki nie można się oderwać, napisano ją bardzo fabularyzowanym językiem.

Piłsudski z legionistą i ukochaną klaczą - Kasztanką

Pierwsza Wojna Światowa była dotąd w polskiej historiografii opisywana głównie pod kątek odzyskania niepodległości, natomiast książka Chwalby opisuje polskie dzieje, ale w kontekście europejskim, poświęcając im ilość miejsca podobną do wysiłków na Bałkanach.

Amerykański żołnierz na froncie zachodnim

Pierwszą część książki zajmuje opis przebiegu Wielkiej Wojny na poszczególnych frontach, bitwa po bitwie. W dalszych częściach autor opisuje modele wojny lądowej - manewrowa, okopowa (szczury były wrogiem nr 1, wrogiem nr 2 były wszy), gdzie znajduje się fascynujący jest opis życia i śmierci w okopach. I dalej wojnę alpejską, wojny zimowe, wojnę tajnych służb (czy wiesz, że kobiety stanowiły 10% agentów) i wojnę psychologiczna, ze szczególnym naciskiem na propagandę. W rozdziale opisującym wojnę cywili autor zwrócił uwagę na fakt, że ciekawą konsekwencją wojny było przyznanie kobietom praw wyborczych w wielu krajach europejskich, między innymi w Polsce.

Mata Hari, najsłynniejsza kobieta-szpieg, stracona w 1917 roku

Książkę kończy bilans wojny. Kilka stron podsumowania Wielkiej Wojny, tyle wystarcza, bo podróż była wystarczająco pouczająca. "Samobójstwo" to książka dla każdego, który chce dowiedzieć się więcej. 

Komentarze