Wiersz raz w miesiącu. Opóźniona edycja czerwcowa. Ginczanka

Gazeta Świąteczna prezentuje co tydzień cykl "Wiersz jest cudem". Znani aktorzy interpretują wiersze. Tym razem za GW przedstawię "Przypowieść" Zuzanny Ginczanki. Autorka to postać polska poetka żydowskiego pochodzenia, która zmarła w 1944 roku wskutek donosu sąsiadów. Więcej o poetce można przeczytać tutaj, a Biuro Literackie wydało zbiór jej wierszy "Wniebowstąpienie ziemi". 

Zuzanna Ginczanka

PRZYPOWIEŚĆ

Raz się zeszedł niemowa z niemową,

by się wspólną rozerwać rozmową

i zaczęli rozmawiać - bez słowa,

jak to zwykle z niemową niemowa.

Rozmawiali ze sobą - na migi,

na szturchańce, na miny i figi

i od słowa takiego do słowa

na tor śliski wkroczyła rozmowa.

Jeden palce ułożył w nożyce,

a znaczyło to: - Cóż w polityce?

Drugi mrugnął, a każdy to wie,

że mruganie takie znaczy: - Źle!

Wtedy pierwszy uśmiechnął się czule,

lecz ten uśmiech powiadał: - Precz z królem!

Więc i drugi uśmiechnął się, lecz

i ten uśmiech także mówił: - Precz!

Tak się zaczął ten spisek dziwaczny

uśmiechnięty, mrugnięty, dwuznaczny

i już z całej królewskiej ziemi

wielkim tłumem nadciągnęli niemi.

Utworzyli z niemową na czele

taki pochód jakich jest niewiele

zbuntowany, rozkrzyczany na migi,

cały gniew wkładający - w podrygi.

A gdy przyszedł, czyniąc mały hałas,

cały pochód pod królewski pałac,

sam król wyszedł na balkon złocony,

żeby spojrzeć na tłum niezliczony.

Potem wysłał trzech pachołków sprośnych,

którzy głos mieli głośny, donośny,

żeby z tłumu wyciągnęli szyje

i krzyknęli: - Evviva! Niech żyje!

I uśmiechnął się król i dziękował

i dukaty niemym rozdarował,

a tłum milczał, milczał jak zaklęty,

bowiem mowę i głos miał odjęty.

I tak stał zbuntowany na migi,

cały gniew wkładający w podrygi,

aż na koniec się rozszedł bez słowa

jeden z drugim milczący niemowa.

Wiersz w interpretacji Aleksandry Justy można obejrzeć tutaj.